Een dag met walvissen – indrukwekkend en onvergetelijk

Op 20 maart 2014 (Ik was 19 dagen op Hawaii, The Big Island) om te zwemmen met wilde dolfijnen (spinner dolphins en een nieuwe remedie te maken) stond de walvistocht op het programma. Samen met mijn vriendin Anja en mede reiziger Ben gingen we mee met kapitein Lee en zijn vriendin Diane, op een klein vissersbootje. We waren nog geen vijf minuten onderweg of we werden al omringd door een groep van zeker dertig dolfijnen. Een prachtig begin.

Niet veel later zagen we de eerste walvis. Hij sprong hoog uit het water – een spectaculair gezicht. Maar wat daarna gebeurde, had ik niet kunnen voorspellen.

Een walvis zwom recht op ons af. Hij kwam zó dichtbij dat we hem op een paar meter afstand konden zien. Toen keek ik naar rechts, het water in – en daar was hij. De walvis. Op een armlengte afstand, vlak naast de boot. Hij zwom heel rustig onder ons door, zonder de boot aan te raken. Dat moment was indrukwekkend. De rust en kracht die van hem uitging, voelde je tot in je lijf.

Later, toen we stillagen, hoorden we ineens het gezang van een walvis – de zogenaamde whale song. Het was gewoon hoorbaar vanaf de boot. Anja en Diane sprongen meteen het water in met hun duikbril. Ik vroeg Lee of het mocht, trok m’n kleren uit, zette m’n snorkel op en ging ook het water in. We hielden ons vast aan een touw achter de boot.

Anja wees naar beneden – en daar lag hij. Een walvis. Stil, groot, op nog geen tien meter diepte. Zijn kop iets naar beneden, staart omhoog. Het geluid van zijn gezang was luid en doordringend. Ik kreeg kippenvel – het raakte me.

Het was een ervaring die ik niet snel vergeet. Zo’n imposant dier, van zo dichtbij. Kalm, krachtig en tegelijk zachtaardig. Na mijn eerdere walviservaring in Alaska had ik nooit gedacht ze ooit zó dichtbij te mogen meemaken. Een moment om nooit te vergeten. Vandaag stond de walvistocht op het programma. Samen met Anja en Ben gingen we mee met kapitein Lee en zijn vriendin Diane, op een klein vissersbootje. We waren nog geen vijf minuten onderweg of we werden al omringd door een groep van zeker dertig dolfijnen. Een prachtig begin.

Niet veel later zagen we de eerste walvis. Hij sprong hoog uit het water – een spectaculair gezicht. Maar wat daarna gebeurde, had ik niet kunnen voorspellen. Een walvis zwom recht op ons af. Hij kwam zó dichtbij dat we hem op een paar meter afstand konden zien. Toen keek ik naar rechts, het water in – en daar was hij. De walvis. Op een armlengte afstand, vlak naast de boot. Hij zwom heel rustig onder ons door, zonder de boot aan te raken. Dat moment was indrukwekkend. De rust en kracht die van hem uitging, voelde je tot in je lijf.

Later, toen we stillagen, hoorden we ineens het gezang van een walvis – de zogenaamde whale song. Het was gewoon hoorbaar vanaf de boot. Anja en Diane sprongen meteen het water in met hun duikbril. Ik vroeg Lee of het mocht, trok m’n kleren uit, zette m’n snorkel op en ging ook het water in. We hielden ons vast aan een touw achter de boot.

Anja wees naar beneden – en daar lag hij. Een walvis. Stil, groot, op nog geen tien meter diepte. Zijn kop iets naar beneden, staart omhoog. Het geluid van zijn gezang was luid en doordringend. Ik kreeg kippenvel – het raakte me.

Het was een ervaring die ik niet snel vergeet. Zo’n imposant dier, van zo dichtbij. Kalm, krachtig en tegelijk zachtaardig. Na mijn eerdere walviservaring in Alaska had ik nooit gedacht ze ooit zó dichtbij te mogen meemaken. Een moment om nooit te vergeten.

Video van de walvis bij en onder de boot: https://youtu.be/gsna3HTTbqA?si=7S7uFVCZ76tRRtoV